(၂) ဂိမှာန်ရာသီ၏ ခြောက်သွေ့ညှိုးရော်ခြင်းအပေါ်ဝယ် ဝါဆိုမိုးကား အငြိုးထားခဲ့လေရော့သလားမသိ။ လေရောမိုးပါအပြိုင် သည်းသည်းမည်းမည်းရွာသွန်းလျက်ပင်ရှိပါသည်။ မုန်တိုင်းဝင်ခြင်းမဟုတ်သော်လည်း မုတ်သုံမိုးကား အထူးအားကောင်းနေသော အခြေအနေတစ်ရပ်ပင်ဖြစ်ပါတယ်။ ပတ်ဝန်းကျင်တခွင်သည် သည်းသည်းမည်းမည်းရွာချနေသောမိုးရေစက်လက်များကြားတွင် မပီဝိုးတဝါး ရှူ့ခင်းကိုရေးသား​ခြယ်သလျက်ပင်ရှိပါသည်။ အချိန်ကား နံနက်ငါးနာရီအစွန်းထွက်​ပြုစ အခါကာလပင်။ အရှေ့ကျောင်းထံမှ ထွက်ပေါ်လာခဲ့သော အုန်းမောင်းသံအောက်ဝယ် ကိုသာအေးတစ်ယောက် အိပ်ရာမှနိုးလာခဲ့ပါပြီ။ မနိုးလို့လဲ မဖြစ်ဘူးလေ။ မိသားစုတာဝန်ဝတ္တရားဆိုသော စေ့ဆော်မှုက အသိစိတ်ကို အုပ်စိုးမင်းမူထားလို့ပါ။ ကိုသာအေးခင်မျာ အပျင်းဆန့်မနေအားရှာပါဘူး။ အလျင်အမြန်ပဲ အိပ်ရာကထလိုက်ရပါတယ်။ ညဦးပိုင်းကတည်းက ရိုးထဲမှာထောင်ထားတဲ့ ယင်းတွေဖော်ရပါဦးမယ်။ တောသူတောင်သား ကပ်ပါးတံငါသည်များအတွက်တော့ အလုပ်ကိုလက်နဲ့မပြတ်အောင်ဇယ်ဆတ်သလို လုပ်ကိုင်ဖြစ်မှသာလျှင် ဝမ်းဝရမယ့်ဘဝတွေပါ။ အချိန်သည် အဖိုးမဖြတ်နိုင်သော ရတနာဆိုတဲ့ ဆိုရိုးစကားကို ကိုသာအေးနားမလည်ပါ။ ဒါပေမဲ့ ဘဝနဲ့ယှဥ်ပြီး ရရှိခဲ့သောအသိက အလုပ်ကိုအမြဲမပြတ် ကြိုးစားပန်းစားလုပ်ကိုင်ဖို့ဆိုတာကိုပါပဲ။ အလုပ်လုပ်မှသာ ဝမ်းရေးအဆင်ပြေမယ်ဆိုသော အခြေခံအသိက နှလုံးအိမ်မှာ […]

လက်တလော ကျွန်တော်တွေးနေတဲ့အကြောင်းက ဘာလဲလို့ တစ်ယောက်ယောက်က မေးလာခဲ့ရင် ရေးလက်စ စာအကြောင်းကို တွေးနေတယ်ပြောရမှာပဲ။ ပြောသာပြောရတာ ဘယ်သူကမှလည်း မေးတာမဟုတ်ပါဘူး။ ကျွန်တော့်မှာသာ တစ်ယောက်တည်းနေရင်းထိုင်ရင်း ရေးလက်စစာတွေ ပျောက်နေတာ။ ညနေခင်းက အရှေ့ဝိုင်းက အမကြီးအိမ် ရောက်သေးတယ်။ အမကြီးအိမ်ကလည်း ညနေဆိုပေမယ့် အားလုံးမှောင်နေပြီ။ အပြင်မှာ ညတာတိုတို အလင်းတိုတိုလေးတော့ ရှိနေသေးတယ်။ ဒါပေမယ့် မှောင်နေတာပါပဲ။ ဒါလည်း မီးပါပဲ။ မီးက ပြတ်တော့ မှောင်ပြီလေ။ အမယ် မနက္က ပြောသေးတာ….” မီးက သဘောကောင်းနေတယ်။ ဒီနေ့ မပြတ်တော့ဘူးလား မသိဘူး…” တဲ့။ အမကြီးက ပြောတာပါ။ အမကြီးယောကျ်ား ယောက်ဖကြီးကတော့ “ဟ….. ပြတ်ချင်တဲ့အချိန် ပြတ်မှာဟ..”တဲ့။ သူတို့လင်မယားကြား ဝင်မပါဘဲ။ ထိုင်ခုံလေးတစ်လုံး အသာယူပြီး မန်ကျီးပင်အောက် သွားထိုင်။ […]

ရုံးဆင်းချိန်က ပုံမှန်ငါးနာရီဆိုပေမယ့် ခုလိုကြားရက်တွေမှာ တခြားအလုပ်ကိစ္စရှိရင် လေးနာရီလေးခွဲခန့်ဆို အိမ်ပြန်လို့ရပြီ။ ဒီနေ့လည်း လေးနာရီခွဲကတည်းက ကွန်ပြူတာကို Shut Down ချထားလိုက်တယ်။ တစ်နေကုန် ကွန်ပြူတာ မော်နီတာကို ကြည့်ရလို့ နွမ်းနယ်နေတဲ့ မျက်လုံးတွေကို အနားပေးရင်း မှေးနေမိတယ်။ ” အကို ဒီနေ့ ကျနော့်အိမ် လိုက်ခဲ့ဗျာ” အသံကြားလို့ မျက်လုံးဖွင့်ကြညိ့မိတော့ ရုံးမှာအလုပ်အတူတူလုပ်နေတဲ့ ဒီဇိုင်နာ။ ဘယ်ကိုလဲဆိုတော့။ သူ့အိမ်ကိုတဲ့။ ကျွန်တော်က မလိုက်ဘူးပြော။ သူက ဇွတ်ခေါ်။ ငြင်းလို့မရတော့တဲ့ အဆုံး သူ့အိမ်ကို လိုက်ခဲ့ရတယ်။ သူ့အိမ်က ရန်ကုန်၊ တောင်ဒဂုံ၊ ၁၀၅၊ ၁၀၆ ရဲ့ အပြင်ဘက်ကိုရောက်တယ်။ YBS -7 နတ်စင်ကားစီးပြီး ၁၀၆ လမ်းဆုံမှာ ဆင်းရတယ်။ ကားပေါ်ကဆင်း လမ်းလျှောက်ရတာ ခြေသလုံးတွေ […]

ဝါးပင်ကလေးများ အစီအရီ ပေါက်နေကြသော နေရာလေးတစ်ခု။ ထိုဝါးပင်လေးများအောက်မှာ သစ်သားခုံတန်းလျားလေးနှစ်ခု ဘေးချင်းယှဉ်လျက် တည်ရှိနေသည်။ ကျွန်တော်သည် ထိုခုံတန်းလျားနှစ်ခုထဲမှ တစ်ခုတွင် ထိုင်ကာ စာဖတ်နေခြင်းဖြစ် သည်။ အပြင်မှာ စူးစူးရဲရဲတောက်ပနေသော နေ၏အပူရှိန်သည် ကျွန် တော်ထိုင်နေသည့် ဝါးပင်ရိပ်အောက်သို့ ရောက်မလာခဲ့ပါ။ ထို့ကြောင့် ကျွန်တော်သည် အေးအေးချမ်းချမ်းနှင့် သက်သောင့်သက်သာ စာဖတ်ခွင့်ရနေပါသည်။ စာဖတ်ရသည်မှာလည်း ဇိမ်ရှိလှပါပေသည်။ သြော် အေဟာဝတ ချမ်းသာပေစွ … ချမ်းသာပေစွ။ ကျွန်တော် ထိုကဲ့သို့ စာဖတ်နေစဉ်လေပြည်ညင်းသည် တစ်ခါတစ်ရံ ဝေ့ဝိုက်ကာ တိုက်ခတ်လေ၏။ ထိုအခါ မြေပြင်ပေါ် သို့ ကြွေကျနေသော ဝါးရွက်ကလေးများ ရှက်တိုက်ပြေးလွှားသံကို ကြားရသည်။ ထို့အပြင် အပင်ပေါ် ရွိ ဝါးရွက်အချင်း ချင်း ပွတ်တိုက်သံကိုလည်း ကြားရသည်။ ခပ်လှမ်းလှမ်းရှိ လမ်းမကြီး […]