သင်္ကြန် အကျနေ့ မနက်မှာ ကျွန်တော်တို့ ကလေးတစ်သိုက်သည် ဘုန်းကြီးကျောင်းအောက်မှာ တုတ်ချောင်းကိုယ်စီကိုင်ပြီး ပန်းကန်စုတ်၊ ဒန်အိုးအစုတ်၊ သံပြားတို့ကို ကိုင်ကာစောင့်နေကြရလေသည်။ ဤသို့စောင့်နေရင်း ဘုန်းကြီးကျောင်းပေါ်မှ ကျောင်းသားကြီးနှင့် ကိုရင်ကြီးတီးမည့် စည်သံနှင့် ကြေးစည်သံကို နားစွင့်နေကြရသည်။ ဘုန်းကြီးကျောင်းပေါ်မှ စည်သံ၊ ကြေးစည်သံတို့ကို ကြားရပြီဆိုသည်နှင့် ကျွန်တော်တို့ ဘုန်းကြီးကျောင်းသားတစ်သိုက် မိမိအနားကိုယ်စီယူထား ကြသော ပန်းကန်စုတ်၊ ဒန်အိုးစုတ်၊ သံပြားအပေါက်တို့ကို အားပါးတရ ထုရိုက်ကြလေတော့သည်။ ဤကဲ့သို့ နားကွဲလုမတတ်ထုရိုက်ပြီး နတ်ပြည်မှ ဆင်းလာမည်ဆိုသော သကြားမင်းကို ကြိုဆိုခဲ့ကြရလေသည်။ ကျွန်တော််ငယ်ငယ်ကနေခဲ့သော ဘုန်းကြီး ကျောင်းမှာ ရွာက အရှေ့ကျောင်းဟုခေါ်ကြသော ဘုန်းကြီး ကျောင်း ဖြစ်ပါသည်။ ဘုန်းကြီးကျောင်းဝင်းမှာကျယ်ပြန့်ပြီး မန်ကျည်းပင်၊ ခရေပင်၊ သီးသီးပင်ကြီးတွေရှိပြီး အရိပ်အာဝါသကောင်းပါသည်။ မိုးရာသီတွင်ရေရှိသည့် ရေကန်ကြီးတစ်ကန်လည်းရှိပါသေးသည်။ ဘုန်းကြီးကျောင်း ဝင်းမှာ နွေရာသီတွင် […]

နေသည် ထင်းထင်းကြီးပူနေ၏။ ဒေါ်ကောက်သည် တဲအောက်မှာ ရေနွေးထိုင်သောက်ရင်း ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကို ငေးမောနေသည်။ ညက TV ထဲမှာ အပူဒဏ်ကြောင့် လူတွေသေဆုံးသည့် သတင်းတွေကိုသူကြည့်ခဲ့ရသည်။ မြို့ပေါ်က လူတွေ သစ်ပင်မရှိ၊ လေမတိုက်နဲ့ တိုက်ခန်းတွေ၊ ကတ္တရာလမ်းမပေါ်တွေထဲ ဘယ်လွယ်လိမ့်မလည်း ဟုတွေးရင်း စိတ်တွင် သူတို့ကိုယ်စားမွန်းကျပ်လာပါသည်။ ရေနွေးတစ်ခွက်ကို ထပ်ငှဲ့သောက်လိုက်ပြန်သည်။ ချွေးကလေးတွေစို့လာ၏။ လေပြေတစ်ချက်ဝှေ့လိုက်ရာ အေးခနဲ ခံစားလိုက်ရ၏။ သူ့တဲအနီးကပ်ရက်က မန်ကျည်းပင်ကို မော့ကြည့်လိုက်မိသည်။ ပြီးတော့ တောစပ်က ငှက်ပျောပင်များနှင့် ခြုံပုတ်ကလေးတွေကိုလည်းကြည့်လိုက်သေး၏။ သူ့စိတ်ထဲတွင် ထိုအပင်များကို ကျေးဇူးတင်နေလေသည်။ ကလေးသုံးယောက်သည် နေ့လယ်ခင်းတွင်ပင် ဆော့ကစားနေကြသည်။ သစ်ပင်မှတွဲလောင်းချထားသော ဒန်းပေါ်တွင်ထိုင်ကာ ဒန်းစီးနေကြခြင်းဖြစ်သည်။ ဒန်းဆင်ထားသည့်အပင်က မျောက်ငိုပင်ကြီးဖြစ်သည်။ မျောက်ငိုပင်နှင့်ကပ်ရက်မှာ ပိန်နဲပငျနှငျ့သရကျပငျလညျးရှိသေးသညျ။ ထို့ကြောင့်အရိပ်ကောင်းစွာရ၏။ ကလေးသုံးယောက်ရဲ့ အဖွားဖြစ်သူ ဒေါ်ရှားတင်က သူ့မြေးသုံးယောက်ကို နေ့လယ်မှာမဆော့ဖို့ […]

လရောင်ဆန်း၍ ရွာလမ်းမြေမာ၊ ဝင်းဝင်းဝါ၏။ အုန်းထန်းပေလက်၊ တမာရွက်တို့ ရွှေစက်ရွှေပြောက်၊ ရွှေရည်သောက်၏။ တစ်ရံတစ်ခါ၊ လေအလာအတွင် ရွာလယ်ပေါင်းကူး၊ တံတားဦးမှ ဆိတ်ဖလူးနံ့၊ ရွာလုံးပျံ့၏။ ကျွန်တော်တို့ငယ်ငယ်က ရွာမှာ လျှပ်စက်မီးများမရှိပါ။ ညအလင်းရောင်အတွက် ရေနံဆီမီးခွက်တွေကိုသာ အားထားခဲ့ရသည်။ ထို့ကြောင့် လသာသောညများသည် ကျွန်တော်တို့အတွက် စိတ်ပျော်ရွှင်ဖွယ်ညများဖြစ်ပါသည်။ ကျွန်တော်တို့ရွာကလေးပေါ်သို့ လရောင်ကျလာသောအခါ ရွာလယ်လမ်းမမှာ ကဗျာထဲကအတိုင်း ဝင်းဝင်းဝါနေပါသည်။ လမ်းဘေးတလျောက်တွင်ရှိသည့် အုန်းပင်၊ သရက်ပင်၊ သပြေပင်၊ မာလကာပင်တွေပေါ်တွေကိုလည်း လရောင်ကဖြာကျနေပါသည်။ အပင်အောက်တွေကို သွားကြည့်လျှင် သစ်ရွက်၊ သစ်ကိုင်းတွေကြားမှ လရောင်စက်ကလေးတွေ မြေပေါ်မှာကျနေသည်။ သစ်ခက်သစ်ရွက်တို့အရိပ်ကြား မြေပေါ်ကျနေသည့် လရောင်ပြောက်ကလေးတွေက ပိုလင်းသည်ဟု ထင်ရပါသည်။ ရွာထိပ်ကျွန်တော်တို့ အဖွားလေးအိမ်ဝင်းထဲက ဆိတ်ဖလူးပန်းနံ့သည်လည်း လေကြောသင့်ရာရပ် မွှေးမြနေပါသည်။ သည်လိုလသာသည့်ညများမှာ ကျွန်တော်တို့ကလေးတွေ ဆော့ကစားကြသည်။ အများဆုံးကစားဖြစ်ကြသည်က ထုပ်စည်းတိုးတန်းဖြစ်သည်။ […]

ဒီနှစ်နွေဦးဟာ လောင်ကျွမ်းတယ်။ အရင်နှစ်ကနွေဦးတွေထက် ပိုလောင်ကျွမ်းနေတာသေချာတယ်။ ကမ္ဘာ့အပူဆုံးတွေထဲက နှစ်တစ်နှစ်ဖြစ်မယ်လို့ ပညာရှင်တွေခန့်မှန်းကြတဲ့ ဒီနွေဦး။ အယ်နီညိုလာမယ့် ဒီနွေဦး။ ကမ္ဘာမှာ တောမီးတွေ မြို့တွေအထိကူးစက်နေတဲ့ ဒီနွေဦး။ ဒီနှစ်နွေဦးမှာ ကောင်းကင်ကနေ မိုးမရွာပါဘဲ မိုးချိန်းသံတွေဟာ တညံညံနဲ့ ထိတ်လန့်ဖွယ်ကောင်းလှတယ်။ ဒီနှစ်နွေဦးဟာ ဆောင်းလက်ကျန်ရာသီထဲ ထိုးခွဲဝင်လာခဲ့တာပေါ့။ ညနှောင်းပိုင်းနှင့်မနက်ပိုင်းမှာ ဆောင်းလက်ကျန်ဟာအေးကောင်းတုန်း။ နေ့လယ်ခင်းကစလို့ နွေဦးဟာ သူ့အစွမ်းကိုစပြီးပြတယ်။ အရိပ်ထဲကလူကို အပူဟာစပြီး ချိန်းခြောက်စပြုလာတယ်။ နေပူနဲ့ထိတဲ့အသားတွေ သိသိသာမဲနက်လာတာသတိထားမိတယ်။ သေချာတယ်။ နွေဦးဟာ ခရမ်းလွန်ရောင်ခြည်တော်တော်များများကို သယ်ဆောင်ခဲ့ပြီ။ နွေဦးဟာ တောင်ယာတွေမီးရှို့တဲ့အချိန်ပေါ့။ နွေဦးမှာ တောင်ယာတောတွေဟာ မီးခိုးတွေအူလို့။ ဒီနှစ်နွေဦးမှာတော့ တောင်ယာကမီးခိုးတွေအပြင် အချို့ရွာတွေမှာပါ မီးခိုးတွေအူနေတာကို မြင်ရ၊တွေ့ရ၊ ကြားရတယ်။ ရွာတွေဆီက မီးခိုးတွေဟာ တောင်ယာကထွက်တဲ့ မီးခိုးတွေထက် ပိုမဲသတဲ့။ ပမာဏလည်း ပိုများသတဲ့။ […]

ပျော်ခင်းငယ်မှ သာလှ သည်ချိန်ကျလျှင် တောဝဂနိုင်၊ စုံသာမြိုင်မှာ မခိုင်ရွက်ညောင်း၊ ကြွေကျပြောင်းလို့ ထောင်းထောင်းငယ်လျံငွေ့ လောင်ဓလေ့နှင့် လွမ်း၍ငယ်တစေ အလိုသေရချည့် စိတ်ဖြေလို့မရနိုင် ဘယ်နှယ့်လူခိုင်ပါ့မယ် ( ဦးယာ) လွမ်းစရာကောင်းလိုက်တဲ့ ရာသီအချိန်ဟာရောက်လာခဲ့ပြီ။ မြို့ပေါ်မှာတော့ နွေဦးရဲ့ သရုပ်ကို ဗံဒါပင်တွေကအရင်ပြ ပေတယ်။ အရွက်ကြီးကြီးတွေနဲ့ အုပ်နေတဲ့ ဗံဒါပင်က ရိုးတံကျဲကျဲကိုမြင်ကတည်းက နဂိုကမှ မပျော်ရွှင်သူတွေရဲ့စိတ်ထဲ လွမ်းဖွယ်ရာသီဟာ လာခဲ့ပြီ။ ပူနေတဲ့စိတ်ကို အငွေ့ပျံစေတဲ့ရာသီ။ ဆွေးနေတဲ့စိတ်ကို အလွမ်းစိတ်ပြန်ပေါ်လာအောင် ကိုင်လှုပ်တဲ့ရာသီ။ အမြုပ်တစီစီထနေတဲ့ ထန်းရည်ကို မသောက်ရတော့တဲ့သူတွေ၊ ကိုယ့်ဇာတိရွာတောတန်းကလေးကို မငေးနိုင်တော့တဲ့သူတွေဟာ ဒီနွေကို ဘယ်လိုကျော်ဖြတ်ကြရပါ့။ သူတို့အတွက် နွေဟာ အပူသက်သက်ကိုကြီးယူလာခဲ့လေပြီ။ တော်ထဲကသစ်ရွက်တွေကြွေသလို မျော်လင့်ချက်တွေကြွေကြပြီ။ တောထဲက စမ်းချောင်းတွေလို ပျော်ရွှင်မှုတွေ ခမ်းကြပြီ။ တောမီးလောင်သလို စိတ်တွေလောင်ကြပြီ။ နာရေးကဖွင့်တဲ့ အသံချဲ့စက်သံတွေဟာ […]