သဘာဝ၏ အစဉ်အလာတစ်ရပ်ဖြစ်သော နေ့၊ည၊ရာသီများ လည်ပတ်ခြင်း စက်ဝန်းကလေးအတွင်းဝယ် ကမ္ဘာ့ဆွဲငင်အားကြောင့် ဒီရေများကား တရိပ်ရိပ်​ဖြင့် ကျဆင်းလျက်ရှိနေဆဲပင်။ချောင်းမကြီးအတွင်း ရေစစ်စပြုနေချိန်မို့ ရိုးကလေးအတွင်း၌မှုကား ရေမရှိသလောက် အနေအထားသို့ပင် ဆိုက်ရောက်နေပါပြီ။ ခြောက်လက်မ မရှိတရှိ ရေစီးကြောင်းငယ်ကလေးတစ်ခုသာ ရိုးကျန်ရေထုထည်အဖြစ် ရွေ့လျားစီးဆင်းလျက်ပင်ရှိပါ၏။ နုန်းပြင်လတာထုကြီးတစ်ခုလုံးသာ ရိုးတလျှောက်လုံး ကြွင်းကျန်ရစ်လျှက်ပင်ရှိပါသည်။ ရိုးကလေးဘေးတွင်တည်ရှိသော လယ်ကွင်းများထံတွင်မှု ထွက်ပြုကာစ စပါးနှံစိမ်းစိမ်းများကား ဝဿန်မိုး၏ထွေးပွေ့လန်းရှင်​​စေလိုမှု အမှတ်လက္ခဏာအား ဆောင်ယူပြသလျက်ပင်ရှိပါသည်။ လူကြီးတစ်ယောက်၏ ဒူးအမြင့်အထိရှိနေပြီဖြစ်သော စပါးပင်များသည် လေအလာခိုက်ဝယ််နွဲ့ယိမ်းလှုပ်ရှားကခုန်နေလျက်ပင်။ စပါးပင်ပျိုတို့ကား ညွှတ်ကိုင်းဝင့်ချီလို့ ရွှေရည်သောက်ဆင်းကာ ရွှေလိုဝင်းဝါလာမယ့်နေ့များဆီသို့ အလုအယက်တိုးဝင်လို့နေပါတယ်။ ” တော် ကိုသာအေး။ မိုးဦးကောင်းလွန်းလို့ မိုးနှောင်းနဲ့မိုးလယ် အဆင်ပြေပါ့မလားထင်နေတာ။ အခု မိုးလယ်ရောက်နေပေမယ့် စားဖို့အတွက်တော့ မပူရသေးတော့ လောကပါလနတ်မင်းတွေကို ကျေးဇူးတင်ရမယ် တော်ရေ။ ” ” စားဖို့အတွက်တော့ ဒီလိုပဲ […]

ကွင်းပိုင်ကြီး ကြည့်ရူ့မှိုင်းမ​လေပြီလား။ နတ်ကောင်းဒေဝတာများကပဲ သနားဂရုဏာအပြည့်ဖြင့် လူကပ်ပါးတံငါသမားကို စောင့်မခဲ့ပြီထင်ပါရဲ့။ အကြောင်းကတော့ ကိုသာအေး အမျှော်ကြီးမျှော်နေရရှာတဲ့ တံငါလရာသီတစ်ခုကို ရောက်ရှိလာခဲ့လို့ပါပဲ။ ဟုတ်ပါတယ်။ နှစ်စဉ်နှစ်တိုင်းလိုလိုပါပဲ။ ဒီအချိန်ကာလရောက်ရှိဖို့အရေး အမြဲတွေးမျှော်နေရသော နေ့ရက်တွေဆိုတာများ နည်းမှမနည်းတာ။ ရက်ရှည်လများစွာ ကြာခဲ့ရပါတယ်။ မရှိဘူးဆိုရင်တောင် ရက်ပေါင်း(၃၀၀) အသာလေးပေါ့။ ကိုသာအေး စောင့်မျှော်နေရတဲ့လက ဗမာလိုဆိုတော်သလင်းလပါပဲ။ ဘာကြောင့် တော်သလင်းလကို စောင့်မျှော်နေရလဲဆိုတော့….။ `တော်သလင်းနေ ပုစွန်သေ၊ တော်သလင်းမိုး ကန်သင်ကျိုး တဲ့။ မြစ်ဝကျွန်းပေါ်အရပ်မှာ ဆိုရိုးစကားလေးရှိခဲ့ပါတယ်။ တော်သလင်းလဆိုတာ နေပူပြီဆိုရင်လဲ ရက်ဆက်နီးပါး မခံမရပ်ဖြစ်လောက်အောင် အလွန်အကျွံကိုပူတာပါ။ မိုးရွာပြီဟေ့ဆိုရင်လည်း ရှိသမျှမိုးသားမိုးတိမ်တွေကုန်ခမ်းသွားလောက်အောင် အဆက်မပြတ်ကိုရွာချတော့တာပါပဲ။ တော်သလင်းမိုး၏ စွေဖြိုးမှုအောက်ဝယ် ရွာအရှေ့၊အနောက်လယ်ပြင်တစ်ခွင်လုံးကား ရေအတိ​ဖြင့်ပြည့်ဖုံးခဲ့ပါပြီ။ အောင်ရေရလာပြီဖြစ်သော စပါးခင်းတွေဖို့ ပိုလျှံနေသောရေများကို တဖန်ပြန်လည်ဖောက်ချပေးရပါတော့မယ်။ ဒီလို ရေပြန်လည်လို့ဖောက်ချချိန်က ကိုသာအေးရဲ့ တံငါရာသီလုပ်ငန်းခွင်တစ်ခုပါပဲ။ […]

ကွင်းပိုင်ကြီး ကြည့်ရူ့မှိုင်းမ​လေပြီလား။ နတ်ကောင်းဒေဝတာများကပဲ သနားဂရုဏာအပြည့်ဖြင့် လူကပ်ပါးတံငါသမားကို စောင့်မခဲ့ပြီထင်ပါရဲ့။ အကြောင်းကတော့ ကိုသာအေး အမျှော်ကြီးမျှော်နေရရှာတဲ့ တံငါလရာသီတစ်ခုကို ရောက်ရှိလာခဲ့လို့ပါပဲ။ ဟုတ်ပါတယ်။ နှစ်စဉ်နှစ်တိုင်းလိုလိုပါပဲ။ ဒီအချိန်ကာလရောက်ရှိဖို့အရေး အမြဲတွေးမျှော်နေရသော နေ့ရက်တွေဆိုတာများ နည်းမှမနည်းတာ။ ရက်ရှည်လများစွာ ကြာခဲ့ရပါတယ်။ မရှိဘူးဆိုရင်တောင် ရက်ပေါင်း(၃၀၀) အသာလေးပေါ့။ ကိုသာအေး စောင့်မျှော်နေရတဲ့လက ဗမာလိုဆိုတော်သလင်းလပါပဲ။ ဘာကြောင့် တော်သလင်းလကို စောင့်မျှော်နေရလဲဆိုတော့….။ `တော်သလင်းနေ ပုစွန်သေ၊ တော်သလင်းမိုး ကန်သင်ကျိုး တဲ့။ မြစ်ဝကျွန်းပေါ်အရပ်မှာ ဆိုရိုးစကားလေးရှိခဲ့ပါတယ်။ တော်သလင်းလဆိုတာ နေပူပြီဆိုရင်လဲ ရက်ဆက်နီးပါး မခံမရပ်ဖြစ်လောက်အောင် အလွန်အကျွံကိုပူတာပါ။ မိုးရွာပြီဟေ့ဆိုရင်လည်း ရှိသမျှမိုးသားမိုးတိမ်တွေကုန်ခမ်းသွားလောက်အောင် အဆက်မပြတ်ကိုရွာချတော့တာပါပဲ။ တော်သလင်းမိုး၏ စွေဖြိုးမှုအောက်ဝယ် ရွာအရှေ့၊အနောက်လယ်ပြင်တစ်ခွင်လုံးကား ရေအတိ​ဖြင့်ပြည့်ဖုံးခဲ့ပါပြီ။ အောင်ရေရလာပြီဖြစ်သော စပါးခင်းတွေဖို့ ပိုလျှံနေသောရေများကို တဖန်ပြန်လည်ဖောက်ချပေးရပါတော့မယ်။ ဒီလို ရေပြန်လည်လို့ဖောက်ချချိန်က ကိုသာအေးရဲ့ တံငါရာသီလုပ်ငန်းခွင်တစ်ခုပါပဲ။ […]

တပေါင်းငယ်မှညှာကျင် နွေဦးဆန်းသစ်၊ ရွက်ရော်လှစ်လို့ ပုရစ်ကယ်ရွှေဥ၊ ပင်တိုင်းစုကြသည်။ နုညိုစင်ငယ်တဲ့လေ။ ကျောင်းသားဘဝကအကြိုက်ဆုံး ကုန်းဘောင်ခေတ်စာဆိုဦးယာ၏ အဲချင်း ကဗျာတစ်ပုဒ်ကို နွေဦးကာလ တပေါင်းလတွင်ပြန်ပြောင်းဖတ်ရှုအရသာခံနေမိသည်။ လတပေါင်းတွင်တော့ သစ်ရွက်ခြောက်တို့ကြွေကျကာ ပင်တိုင်းနီးပါးတွင် ရွက်နုသစ်ဦးပုရစ်ဖူးလေးများကထွက်ပြူလို့လာပေပြီ။ ပတ်ဝန်းကျင်တခွင်မှာတော့အပူရှိန်က တရိပ်ရိပ်မြင့်တက်လို့မြို့ပြတွင်နေထိုင်နိုင်ဖို့မလွယ်ပါပေ။ အညာများတွင် လည်းပူရှာရော့မည်။ တောဓလေ့မြင်ကွင်များကမျက်လုံးထဲမြင်ယောင်လာမိသည်။ ဒီအချိန်တွင်တောရွာများတွင် ဓါတ်ပုံရိုက်လို့ကောင်းမည့်မြင်ကွင်းလေးများ ဖြစ်ပေါ်လာတော့မည်။ အထူးသဖြင့်တော့နောက်ကျသွားပြီဖြစ်သည့် လက်ပံပွင့်ချိန်။ အဆိုတော်သန်းထွန်းလေး၏ သီချင်းထဲကလက်ပံပွင့်တွေ။ အပွင့်နီနီရိုးတံပြိုင်းပြိုင်းမှာ လေတိုက်တိုင်းတဝဲ၀ဲကြွေသွားတာ ဒါကိုချစ်စရာဟု တင်စားသွားသည်။ လက်ပံပွင့်ချိန်ခွေးရူးချိန်ဟု လူကြီးများကခြောက်တော့ လက်ပံပွင့်ချိန်ကို ကြောက်စရာအချိန်အဖြစ်မြင့်ခဲ့ဘူးသည်။ အပူရှိန်မြင့်ခြင့်ကြောင့်ခွေးများ ရူးတတ်သည်ကို လူကြီးများက အလွယ်ပြောခဲ့ခြင်းသာ။ အခုတော့လက်ပံပွင့်တွေကုန်သွားခဲ့ပြီ။ ပွင့်ချိန်တန်ခဲ့လို့၊ သီးချိန်တန်ခဲ့ပြီ၊ ဓါတ်ပုံကောင်းကောင်းမရခဲ့ပါပေ။ ခရီးဝေးမသွားနိုင်သည့်တိုင်၊ မြို့ရဲ့အနီးတဝိုက်တောရွာလေးများဆီသွားချင်မိသည်။ တစ်ရက်တော့ သရေခေတ္တရာပျူမြို့ဟောင်းထဲက မှော်ဇာကျေးရွာလေးထဲက ဆရာဦးနေဦးကဖုန်းဆက်ခေါ်သည်။ သူအိမ်ကရွာအစွန်ဟုပြောမလား ခြံကွက်ကျယ်ကြီးထဲတွင်၊ သီးပင်စားပင်၊ မျိုးစုံနှင့်စိုက်ပျိုးရေးသင်တန်းဆရာ ပီပီ […]

ဝါခေါင်မိုးသည် အငြှိးဖြင့်တိုးလို့ပင် တစိမ့်စိမ့်စွေကာရွာသွန်းနေဆဲ။ ရှူ့မြင်​လေရာအရပ်ရပ်သည် မိုးရေတို့ဖြင့်အတိပြီးကာ စွတ်စိုစိမ်းမြလို့ပင်။ မိုးရေနှင့်အပြိုင် ဒီရေကလည်း တလိမ့်လိမ့်ထိုးတက်လာခဲ့ပါတယ်။ `မိုးရေတက်ရေ တဖွေးဖွေးဆိုသော ဆရာမင်းသုဝဏ်၏ လယ်စောင့်တဲကဗျာအတိုင်း တမျှော်တခေါ်ဖြစ်နေသော လယ်ကွင်းအသီးသီးဝယ် လယ်စောင့်တဲရှိရာ ကုန်းမို့မို့မှာလွဲ၍ အခြားမဲ့တွင်မှုရေပြင်အတိအဖြစ်သာ ဖွေးဖွေးလှုပ် လို့နေပါပြီ။ လယ်ရေဖွေးဖွေးဝယ် လှေကလေးတွေလှော်ခတ်နေသော မြင်ကွင်းသည် သန္တရသအတိပြီးလို့ပင်။ `ဝါဆိုဝါခေါင် ရေတွေကြီးလို့ သပြေသီးမှည့် ကောက်စို့ကွယ် ခရာဆူးချုံ ဟိုအထဲက မျှော့နက်မည်းကြီး တွယ်တတ်တယ် မျှော့နက်ဆိုတာ ချို(ဂျို)နဲ့လားကွဲ့ မြွေနဂါးတောင် ကြောက်ဖူးကွယ်” အစချီသော ဆရာမင်းသုဝဏ်၏ သပြေသီးကောက် ကလေးကဗျာလေးကို သံနေသံထားဖြင့် သားဖြစ်သူ” မောင်ကျော်မိုး” ရွတ်ဆိုနေလေတော့ “ကိုသာအေး” တစ်ယောက် ပြုံးမိပါတယ်။ အပြုံးနဲ့အတူ အတွေးစဉ်ထဲမှာလည်း ရေတဖွေးဖွေးလယ်ကွင်းပြင်တွေကို မြင်ယောင်လာပါတော့တယ်။ ဒါပေမဲ့ သားဖြစ်သူရွတ်ဆိုနေတဲ့ကဗျာထဲကအတိုင်း သပြေသီးမှည့်ကောက်ဖို့တော့မဟုတ်ပါဘူး။ ကိုသာ​​အေးရဲ့ […]