တစ်စုံတစ်ခုကိုကြားရသောအခါ ဖတ်ရသောအခါ တွေ့ကြုံရသောအခါ ထိုအကြောင်းအ ရာနှင့်စပ်ယှက်ပြီး အတွေးပွားခြင်းသည် ဖြစ်လေ့ဖြစ်ထရှိသော သဘာတရားဖြစ်သည်။ ထိုသို့သောတိုက်ဆိုင်မှုမှတဆင့် အတိတ်မှတွေ့ကြုံဖူးသော အဖြစ်အပျက်များ၊ ကြားဖူး နား၀စကားမ်ားကို ပြန်လည်သတိရတတ်သည်မှာလည်း လူသားသဘာ၀တစ်ခုပင်ဖြစ်သ ည်။ လတ္တေလာ ကျွန်တော်စာအုပ်ဖတ်နေသည်။ ကျွန်တော်ဖတ်နေသောစာအုပ်မှာ ဆရာငြိမ်းအေးအိမ်၏ ညို့ငင်တောင် ဖြစ်သည်။ မြန်မာပြည်အရှေ့မြောက်ဖျားဒေသ ဆွမ်ပရာဘွမ် အီမောဘွမ်ဒေသအကြောင်းရေးထားသောစာအုပ်ဖြစ်သည်။ သူကိုယ်တိုင် ထိုဒေသဘက်တွင်နေခဲ့သောကြောင့်လား သို့မဟုတ် ဆရာ၏စာအေရးအသား စကားလုံး အသုံးအနှုံးများကို သဘောကျနှစ်သက်မိသောကြောင့်လားမသိ စာအုပ္ကိုစဖတ္ကတ ည်းက လက်ထဲမှမချချင်အောင်ဖြစ်ရသည်။ စာအုပ်ဖတ်ရင်း ကြည်နူးပီတိဖြစ်ရတာတွေရှိ သလို ရင်မောနာကျင်ရတာတွေလည်းပါသည်။ စာဖတ်နေရင်းကမတွေးပဲမနေနိုင်သောအ တွေးများရောက်လာသည်။ မစဉ်းစားပဲမနေနိုင်သော စဉ်းစားစရာများရောက်လာသည်။ အသက်၏အစေ့အဆန်…တဲ့။ ခေါင်းစဉ်ကိုနာမည်ပေးတာကအစ စွဲမက်ဖွယ်ကောင်းသ ည်။ စာကိုဖတ်တဲ့အခါ တွေးစရာတွေပါလာသည်။ ဆင်ခြင်နှလုံးသွင်းစရာတွေပါလာသည် ။ အထူးသဖြင့် ကွယ်လွန်သွားပြီဖြစ်တဲ့ အဖေနဲ့ဘကြီးကိုတိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် သတိရသြား […]

(၁) အခုတေလာ မိုးကပိုပြီး ရက်ဆက်လာသည်။ သြဂုတ်လ၏ အုံ့အုံမှိုင်းမှိုင်း အေးအေးလူလူရက်တွေလို့ပဲ ဆိုရမည်ပင်။ တောင်တရုတ်ပင်လယ်နှင့် ဘင်္ဂလားပင်လယ်အော်ဘက်တွင် မုန်တိုင်းရယ်လို့စသည်နှင့် ဧရာဝတီ မြစ်ဝကျွန်းပေါ်ဒေသသည် နေရာစိပ်စိပ်မိုးထစ်ချုန်းရွာမည်ကို မိုးလေဝသသတင်း မကြည့်လည်း ဧရာဝတီသားမှန်လျှင် သိပြီးသားဖြစ်သည်။ ‘ဝါဆိုဝါခေါင် ရေဖောင်ဖောင်’ ဆိုသည့်အတိုင်း မိုးမစဲလေမစဲသည့် ဝါခေါင်လရာသီကို ရောက်ခဲ့ပြီ။ စာဆိုတော် ဦယာကေတာ့ – “ရွှေသိဟ်ရာသီ၊ ခါမှီဆန်းစ ခန်းဝလေ။ တေဇောတစ်ခါ လှည့်ပြန်လာသော် လမှာဝါခေါင် မိုးမှောင်လျှပ်စို့၊ သက်တံညို့သား” ဟု သည်ရာသီကို ဖွဲ့ဆိုခဲ့သည်။ သည်ရာသီက Alexandrian Laurel ခေါ် ပုန်းညက်ပန်းများ ကြိုင်နေအောင် မွှေးပြီး မြိုင်နေအောင် ပွင့်သည့် ဝါဆိုအကုန် ဝါခေါင်အကူး လအထူး ဖြစ်သည်။ (၂) ကိုယ့်အိမ်ခေါင်းရင်းဘက် ခြံအစပ်နားမှာ ပုန်းညက်ပင်တစ်ပင်ရှိသည်။ […]