မနက်ငါးနာရီခွဲတော့ နေ့စဉ်မြည်နေကျနာရီအလမ်းက ထမြည်တယ်။ လူက အိပ်ယာထဲ ကရုန်းမထွက်ချင်သေးဘူး။ အမှန်တော့ နာရီအလမ်းမမြည်ခင်ကတည်းက နိုးနေတာဖြစ် ပေမယ့် အိမ်အမိုးပေါ်တဖြောက်ဖြောက်မြည်သံပေးပြီး ရွာနေတဲ့မိုးကြောင့် အိပ်ယာကမ ထေသးဘဲ စောင်ပါးပါးလေးအောက်မှာ စည်းစိမ်ရစ်ပြီးကွေးနေခြင်းသာဖြစ်တယ်။ နောက် တစ်ကြိမ်နာရီအလမ်းထပ်မြည်မှ အိပ်ယာထဲကလူးလဲထလိုက်တယ်။ မျက်နှာသစ်ပြီး ရပ်ကွက်ဈေးထဲထွက်ခဲ့တယ်။ ထီးကိုယ်စီနဲ့ ဈေးဝယ်လာသူတွေကိုကြည့်ရတာ စိတ်မှာ ရွှဲရွှဲစိုသွားတယ်။ ဈေးသည်တွေကတော့ မိုးရေနဲ့အသားကျနေတဲ့ပုံပဲ။ မိုးကြောင့် ရောင်းရေးဝယ်တာအဆင်မပြေဘူးလို့ ပြောဆိုနေသံတွေက ရပ်ကွက်ဈေးသေးသေးလေးရဲ့ ဗွက်တစီစီလမ်းကျဉ်းလေးတွေပေါ် ပြန့်ကျဲနေတယ်။ ကျွန်တော်လည်း အတိုအထွာဝယ်စရာရှိတာလေးတွေဝယ်ပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့တယ်။ မိုးစိုစိုလမ်းတွေပေါ်ကြာကြာမနေရဲဘူး။ ခုတေလာ လူကတချောင်ချောင်ဖြစ်နေတာကများ တယ်။ ငယ်ငယ်တုန်းကတော့ မိုးရွာပြီဆိုတာနဲ့ ‘ မိုးရွာရင် မိုးရေချိုးမယ်၊ မေမေလာရင် နို့စို့မယ်၊ ဖေဖေလာရင် အုန်းသီးခွဲစားမယ် ‘ သီချင်းကိုအော်ပြီး မိုးရွာထဲပြေးလွှားဆော့ကစားခဲ့တာ မှတ်မိတယ်။ ကလေးဘဝတုန်းက မိုးရေထဲဘယ်လောက်နေနေ၊ […]

ပရွတ်၊ မေငးစု၊ ရေစို၊ ကသပေါင်း ဒီဝေါဟာရတွေက ကျေးရွာတွေရဲ့အမည်နာမတွေဖြစ်တယ်။ နာမည်တွေက ခပ်ဆန်းဆန်းပဲ။ ကိုယ်နဲပက်သက်ဆက်စပ်တဲ့ရွာတွေလည်း မဟုတ်ပါဘူး။ တစ်နေ့က စာရေးဆရာတစ်ယောက် ဖုန်းဆက်တယ်။ သူလှိုင်သာယာဘက်သွားစရာရှိတယ် လိုက်ဦးမလားတဲ့။ လူရောစိတ်ပါ မအီမသာဖြစ်နေတာက တကြောင်း အားနေတာကတကြောင်းကြောင့် လိုက်မယ်လို့ ပြောဖြစ်လိုက်တယ်။ တကယ်သွားတော့ လှိုင်သာယာ ကိုလွန်ပြီး အပေါ်မှာပြောခဲ့တဲ့ ရွာတွေအထိရောက်သွားတယ်။ သြားရတဲ့ခရီး ကလည်းမနည်းဘူး။ အသင်းတိုက်ကနေ စံပြဈေး။ စံပြဈေးကနေ လှိုင်သာယာမီးခွက်ဈေး။ မီးခွက်ဈေးကတဆင့် ပန်တိုင်ကို သြားတဲ့ YBS -၅၂ စီးရတယ်။ မငေးစုမှာဆင်းပြီး ဆိုင်ကယ်ကယ်ရီနဲ့ ကက်သပေါင်းကိုသွားရတယ်။ ဆိုင်ကယ်ကယ်ရီသမားကပြောတယ်။ မေငးစု၊ ရေစိုနဲ့ကက်သပေါင်းက မြို့နယ်ချင်းမတူဘူး။ မငေးစုနဲ့ ရေစိုက ပန်းလှိုင်မြစ်ရဲ့ ဒီဘက်ခြမ်း ထန်းတစ်ပင်မြို့နယ်ဖြစ်တယ်။ ကက်သပေါင်းက ပန်းလှိုင်မြစ်ရဲ့ဟိုဘက်ခြမ်း တွံတေးမြို့နယ်ဖြစ်တယ်လို့ဆိုတယ်။ မြစ်ဆို တဲ့စကားလုံးက […]

မော့ကြည့်မိလိုက်သော ကောင်းကင်သည် ခါတိုင်းလို အပြာရောင် မဟုတ်ချေ။ နီညိုရောင် လွှမ်းနေသည့် ကောင်းကင်ကို အံ့သြစွာ တွေ့လိုက်ရသည်။ ဘယ်လိုဖြစ်တာပါလိမ့်။ ထို့အပြင် ကောင်းကင်ကို ကြည့်ရသည်မှာ ခါတိုင်းကဲ့သို့ ကြည်လင် လွတ်လပ်မှုကို မခံစားရပါ။ ကောင်းကင်ဟူသည် လွတ်လပ်မှု၏ သ‌ေင်္ကတ မဟုတ်လား။ အခုတော့ ကောင်းကင်ကို ကြည့်ရသည်မှာ မွန်းကျပ် ပိတ်လှောင်နေသကဲ့သို့ပင်။ ကြည့်ရင်း ကြည့်ရင်း အသတ်ရှူပင် မ၀သလို ခံစားနေရသည်။ ထိုအချိန်မျိုးမှာ လေပြည်လေညင်းကို တောင့်တမိသည်။ သို့သော် လေပြည် လေညင်းအစား စိမ်းရွှေရွှေ အနံ့ပါသည့် လေကိုသာ ရှူရှိုက်လိုက်ရသည်။ အားပါးပါး ဆိုးရွားလိုက်တဲ့ အနံ့ပါလား။ ယခင်ကဆိုလျှင် ကောင်းကင်ကို ငေးကြည့်လေတိုင်း ငှက်တစ်အုပ် ဖြစ်ဖြစ် ငှက်တစ်ကောင်တလေ ဖြစ်ဖြစ် အတောင်ဖြန့်ကာ အသာအယာ ပျံသန်းသွားသည်ကို […]