ကမ္ဘာကိုလောင်မယ့်မီး ကမ္ဘာထဲနေပြီးမွှေးမိသလိုပေါ့ တောကိုသတ်ပြီးတောင်ကိုဖြတ်ခဲ့ လေကိုမှိုင်းပြီး၊ရေကိုရိုင်းစေခဲ့ နည်းပညာထဲကထွက်လာတဲ့ အဆိပ်ကိုလွယ်ပြီး သဘာဝအရိပ်ကိုပယ်ခဲ့တာ ပညာအဟုန်ကစားတဲ့ မနုသဘုံသားတွေပေါ့ ကွန်ကရစ်လွင်ပြင်ကတက်လာတာ မောင်းသူမဲ့ယာဥ်ပျံတစ်စင်းပဲ ပြုန်းနေတဲ့စားကျက်ကပြေးလာတာ မျိုးတုံးလုလုသတ္တဝါတစ်ကောင်ပဲ ပင်လယ်ကသူ့လှိုင်းတွေကိုပင့်တင်နေပြီ လေကကောက်နှံခင်းတွေရိုက်ချိုးမယ့် သူ့မုန်တိုင်းကိုနှိုးပြီ ဓါတုဗေဒဆေးနဲ့ဝင်းမှည့်နေတဲ့သစ်သီးက လူ့ခန္ဓာကိုမြည်းနေပြီ ရေခဲရိုက်ထားတဲ့အခန်းထဲကလူကတော့ စက်ခလုပ်ခုံကနေဒရုန်းကိုထိန်းပြီး ကမ္ဘာကိုဗုံးကြဲနေလေရဲ့။   စစ်ငြိမ်းမိုး  

ဒီပွဲမှာ တမာပင်ကြီးတွေ အောင်ပွဲခံခဲ့တယ် လမ်းဘေးဝဲယာက အရိပ်ရ လေသန့် ခန့်ညားတဲ့ တမာပင်ကြီးတွေအတွက် နှစ်ဖက်​ဆွေးနွေးကြတယ် နှစ်ဖက်လုံးက မြို့ပြဖွံ့ဖြိုးရေးဘဲ အတွေး နဲ့စိတ်ကူးတွေမှာ ကိုယ်ကျိုးအတ္တမပါကြ အ ဒေါသ အ မာန တွေးပုံ တွေးနည်းတွေက စဉ်းစားပုံ စဉ်းစားနည်းတွေက ကွဲပြားကြ ခြားနားကြမယ် ငြင်းကြ ခုန်ကြရမယ် ရလဒ်နဲ့ ပန်းတိုင်က မရွေ့ မစောင်းတဲ့အခါ ငါမှမှန် သူကမှား ငါ့စကားနွားရတွေကို ခွချထားနိုင်တဲအခါ တမာပင်ကြီးတွေ နိုင်ခဲ့တယ် တမာပင်ကြီးတွေ နိုင်ခဲ့ ဆိုသော်လည်း နှစ်ဖက်လုံးကလည်း မရှုံးခဲ့ ဝင်း-ဝင်း အနေထားမှာ အချင်းချင်းလည်း ကြွေသွားတယ် ပခုက္ကူ ရဲ့ တမာလမ်း သီအိုရီဟာ ပင်လုံဆီလဲရောက် ဧရာဝတီဆီလဲရောက် နောင်ယားကန်လဲရောက် ကန်သုံးဆင့်လဲရောက် ရောက်သင့်တယ် “တမာတွေပွင့်ပြီ […]

  မြို့ဟာ မြင်ကွင်းထဲ တစ်နေကုန်လှုပ်နေတယ် ဝရံတာက သစ်ပင်လေးတွေကြည့်ရင်း ငါက ငြိမ်နေတယ်။ ငှက်တွေကိုကြည့်ရင်း မင်းဆီ ပျံနေမိတယ် ကားလမ်းကို ဖြတ်မကူးပဲနဲ့ မင်းဆီ ကူးလာနေမိတယ် ။ ပင်လယ်ထဲ မြစ်တွေနဲ့ချောင်းငယ်တွေ ငါတို့ပစ်ထည့်ခဲ့ ကျောက်တုံးနဲ့ငါးတွေ စိုက်ပျိုးခဲ့ အချစ်ဆိုတာ ငါ့အခန်းတံခါးကို ဖွင့်ဝင်ရတဲ့သော့ပဲ။ လူတိုင်းက ရောဂါပိုးကိုကြောက်နေကြတယ် ငါက မင်းမချစ်မှာကိုပဲ ကြောက်တယ်။ အောက်တိုဘာဟာ နွေရာသီကိုထားခဲ့ပြီး ဆောင်းဦးပေါက်ကိုသယ်လာခဲ့ ငါက “မီး” နဲ့ တိုက်ပွဲဝင်ခဲ့ ။ လူတိုင်း အနာဂတ်ဆီသွားနေကြတယ် ငါက မင်းဆီကိုလာနေတယ်။ ။   ဆောင်းဝေ (နတ်မောက်) October, 4, 2020